27 Ekim 2012 Cumartesi

Nefesi kesilen gülümseme...

 
Kötünün kötü olduğunu bile öğrenemedin ki daha?
Hatta kötülüğün ne olduğunu bile..
Bildiğin tek şey evinde olduğun,
yani memleketinde...
...
Kalabalık mahşer gibi her yer,
Hem acılar var, hem telaşlar,
İç içe geçmiş korkular!
...
Kalabalığın içinde kaybolan sevdiklerin mi sadece?
Umutların ve hayallerinde kayıp işte!
Seni sen yapanlar yani...
...
Yüzünden gülümsemeyi alan savaş ta değil sadece,
savaş gelmeden yüzüne ya(p)-(k)ıştırılan
o iğrenç maske!
Eminim Garrett Morgan icad ettiğinde
seni düşünmemiştir!
Yoksa kimin aklına gelir ki
minicik bir gülümsemeyi
o korkunç maskeyle örtmek?!
Hemde ironik olan gülümsemeni yüzünden çalan o maske
seni yaşama bağlayan tek şey işte!
...
Sonsuza kadar o maske de yüzünde korkuların da...

(2. Dünya Savaşı Çocuklarına)

U.E.


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder