Karanlığın içinden aydınlığı çıkartanlara..

Gencecikti bazılarınız,
kiminizin yaşı da vardı yaşanmışlığı da,
Ama
en önemlisi de
hepinizin tecrübeleriydi sizi siz yapan!
...
Yaşam dediğimiz akıntıya kapılıp
ekmeğinizi gerçekten de taştan çıkardınız!
İşte,
Adına ekmek parası dedikleriydi bütün davanız!
Bilmediğimiz isimleriniz vardı,bilemediğimiz..
Hasan amca,
Mehmet abi, Burak kardeş..
  Belkide daha nice farklı isimlerdeydiniz...
Fakat
Tanımıyorduk sizi, görmüyorduk,
Göremiyorduk çünkü..
Ama asıl önemlisi şunu da bilmiyorduk,
 Çoğu zaman farkında bile olmadığımız
varlığınız ısıtıyordu içimizi.
Sizin varlığınızla ısındık
ama bunu da hiç düşünemedik!
...
Zaman yine galip geldi size, bize hepimize...
Ama kader değildi asla ismi!
Sizden sonra herşey değişti buralarda,
Bir kere umursamazlığın adı ihmal!
Sonra ihmallerin adı da kader oldu..
Hangi keder geçiştirilebilirdi ki kaderle?
Acınızı bile yaşamanıza izin yoktu
yani,
Acımızı bile..
...
Karanlık diyarların aydınlık insanlarıydınız!
Bunca kötü bu dünyada
Onurunuzla çalışıyordunuz sadece!
Bütün suçunuz buydu!
...
Biliyorum ne yazsam az, ne düşünsem eksik,
kelimeler sönüyor, titriyor yazamıyorum
çünkü siz hepsinden daha büyüksünüz artık gözümde!
Aileleri için savaşan kahramanlarsınız!
...
Artık farkındayım herşeyin!
Farkındayız emek veren ve acı çekenin !
Daha iyi anlamak için söz veriyorum söz veriyoruz!
Biz buralarda sizlerleyiz aslında!
Sizler için buralardayız!
Burdayız!
Çocuklarınız çocuklarımız!
Anneleriniz annemiz,
Babalarınız babamız!
Söz veriyorum!
Söz veriyoruz!
Unutmayacağız!
...
Unutmayacağım!

(Soma ve çeşitli madenlerde karanlıklara meydan okurken hayatını kaybeden kardeşlerime, abilerime, amcalarıma)

U.E.